Voor heel wat mensen betekent de keuze voor zwangerschapsafbreking om medische redenen de start van een rouwproces. Ieder rouwt op zijn of haar eigen manier. Toch zijn er een aantal dingen die kunnen helpen.
Een rouwproces
In onze maatschappij leven nogal wat ideeën over hoe je moet rouwen. Het beeld lijkt te zijn dat je je een bepaalde periode verdrietig mag/moet voelen en dat het dan tijd is om verder te gaan. Misschien krijg je ook wel zulke (goedbedoelde) boodschappen uit je omgeving wanneer je te lang droevig blijft om het verlies van je kindje. Of misschien reageren mensen ongerust wanneer je je te snel weer goed voelt. Nochtans klopt dit niet met hoe mensen rouw ervaren.
Iedereen rouwt immers op zijn of haar manier.
Intense periodes van verdriet kunnen er soms jaren na het verlies van jullie kindje nog zijn, afgewisseld met periodes dat het goed gaat.
Rouwverwerking is als een slinger:
- Nu eens ben je vooral bezig met verdriet en verlies.
- Dan weer ben je eerder gericht op de toekomst en wil je de draad van je leven terug opnemen.
Zolang deze slinger op en neer beweegt is het geen probleem en hoef je je geen zorgen te maken. Dan zal soms het verdriet op de achtergrond verdwijnen, maar op andere momenten weer in volle hevigheid aanwezig zijn.
Loslaten en verbinden
Rouwen om iemand die je verloren bent, is enerzijds een manier zoeken om los te laten, anderzijds is het zoeken naar een andere manier van verbinden, van anders vasthouden. Rituelen en symbolen kunnen daarin erg belangrijk zijn.
Voor de verwerking achteraf, kan het belangrijk zijn om het moment van afscheid goed voor te bereiden:
- Wat wil je graag nog doen voor de afbreking plaatsvindt?
- Hoe wil je afscheid nemen bij de bevalling?
- Wil je je kindje zien of niet?
- Wil je er andere mensen bij betrekken?
- Welke tastbare herinneringen (foto's, hand - of voetafdrukjes, herinneringsdoos,...) wil je graag bijhouden?
- Wil je een afscheidsceremonie?
Sinds we Robin (Engels voor roodborstje) moesten afgeven, heeft een roodborstje zijn nest gemaakt in onze tuin. Misschien is het toeval, maar voor mij voelt het alsof ons zoontje op die manier toch nog bij ons is.Sien
Later blijkt het voor veel ouders belangrijk om te zoeken naar hoe zij 'ouder kunnen zijn van een kindje dat er niet is', hoe ze hun kind toch blijvend aanwezig kunnen stellen in hun leven. Ervaring leert dat ouders heel creatief zijn in het zoeken naar manieren die bij hen passen:
- het kindje een naam geven
- een symbool op de schouw
- een boom in de tuin
- een sterretje op het geboortekaartje van het volgende kindje
- een juweel dat ze altijd meedragen
- ...
Ook in spiritualiteit of religie kan je verbinding vinden met je overleden kind.
Kiezen is verliezen, maar ook iets proberen te redden
Toen je voor een zwangerschapsafbreking koos, was dat ook een keuze voor de toekomst. Je dacht aan hoe je leven er na de keuze uit zou zien. Door voor een zwangerschapsafbreking te kiezen, koos je ook voor een aantal positieve dingen
- Je koos ervoor om je kindje niet te laten lijden.
- Je koos voor een gezinsleven dat niet bezwaard zou zijn met een last die misschien te moeilijk was voor jullie om te dragen.
- Misschien had je nog andere dingen waar je zorg voor wilde dragen …
Wanneer je worstelt met de keuze, kan het helpen om terug voeling proberen te krijgen met datgene wat je door je keuze wilde redden.
Ook al is het belangrijk je verdriet en je vragen een plaats te geven, even belangrijk is het vooruit te kijken:
- Wat vind jij waardevol in het leven?
- Wat wil je nog graag realiseren?
- Hoe wil je verder met je gezin?
- En hoe kan dit verlies daar misschien mee richting aan geven…?
Wanneer je er voor kiest voor een zwangerschapsafbreking om medische redenen is dit vaak de start van een rouwproces over het verlies van een heel erg gewenst kindje. Afscheid nemen kan helpen in dit proces.