Ik ben 34, mama van twee dochtertjes, ruim drie jaar samen met mijn vriend en 5 weken ongepland zwanger van nummer drie. Ik ontdekte het nieuws een week geleden, sindsdien raast er een storm over me heen. Mijn vroedvrouw stuurde me door naar Fara.
Niet weten wat te verwachten, stuur ik Fara een kort mailtje. Ik ben niet zo’n beller, zeker niet met onbekenden en ook langsgaan voor een gesprek lijkt me zo’n gedoe. Gelukkig kreeg ik snel een antwoord. Ik probeer mijn verhaal met alle dillema’s, twijfels en onzekerheden neer te schrijven en gun Fara zo een kijkje in mijn hoofd.
We zitten volop in verbouwingen, mijn partner is zelfstandige en werkt lange dagen. Met twee peuters in huis moet ik niet verduidelijken dat dit voor heel wat stress zorgt. Het was voor ons ook snel duidelijk dat met twee gezonde, prachtige kinderen onze kinderwens vervuld is, we hebben onze handen meer dan vol.
En dan… één verkeerde zet, één keer ‘even snel’, condoom te laat … en prijs! Voor mijn partner was het in eerste instantie heel duidelijk een nee.
Het overdondert me ontzettend, ik weet me geen raad.Floor
Talloze vragen en angsten gaan door me heen, angst voor wat zou komen, of we het wel kunnen bolwerken, of we drie kinderen wel kunnen geven waar ze recht op hebben? Drie kinderen op drie jaar tijd… dat voelt loodzwaar. En toch… abortus, dat heeft zo’n zware lading voor mij, ik ben van het principe dat je altijd je verantwoordelijkheid moet dragen voor je gedrag… En is dit nu niet onze eigen schuld?
Het doet zo’n deugd om te ervaren dat ze de keuze niet in onze proberen te plaats maken, maar ons net aansporen om die zelf te maken, doordacht en met de nodige tijd.
Het doet me deugd om mijn verhaal neer te schrijven, om te kunnen ventileren. Bij Fara luisteren ze, maar stellen ze ook vragen, vragen die ik nog niet onmiddellijk kan beantwoorden maar die me aanzetten om dieper na te denken, die blijven doorwerken en soms de storm nog wat meer aanwakkeren.
Ik kan stillaan minder streng zijn voor mezelf, we zijn dan misschien een keer onvoorzichtig geweest maar hier hebben we niet voor gekozen. Deze zwangerschap is ons overkomen en zet ons hele leven op zijn kop. We proberen ons nu wat tijd te gunnen, om te bekomen van de schok, om geen overhaaste, impulsieve keuze te maken. Dit is niet gemakkelijk, want ik hou niet van onzekerheid, ik hak liever snel knopen door. Maar ik besef des te meer dat we deze keuze niet zomaar snel snel kunnen maken. Ik ben Fara dankbaar dat ze me hierop wijzen.
We beseffen nu dat het geen zwart wit keuze zal zijn, maar eerder een afweging waarmee we hopen verder te kunnen. Mijn partner en ik zijn nu, elk afzonderlijk, onze keuzeopties aan het afwegen: behoud of afbreking. Ik neem mijn tijd om te ontdekken waar het voor mij precies om draait, wat voor mij nu echt belangrijk is en doorweegt. We hopen om snel onze balans naast elkaar te leggen en hopelijk er zo samen uit te komen, een keuze te kunnen maken voor ons, voor onze relatie en voor ons gezin. We blijven praten, naar elkaar luisteren.
Het is oké om nog heel even niet te weten wat te kiezen, om de storm te laten razen.
Het is fijn om te weten dat Fara er is aan de andere kant, mijn parapluutje in deze storm...
* Floor is een fictieve naam
Dan is Fara er voor je. We luisteren, geven informatie en begeleiden je bij je keuze. Zonder oordeel, zonder dwang, anoniem als je dat wil. Aarzel niet om Fara te contacteren voor een gesprek via telefoon, mail, chat of op kantoor.
Of gebruik de keuzehulp, een website voor vrouwen, mannen en koppels die ongepland zwanger zijn en twijfelen over de te nemen beslissing. Je vindt er:
- houvast dankzij betrouwbare informatie
- verdieping aan de hand van gevarieerde opdrachten
- verwijzing naar gespecialiseerde hulp, indien nodig