Ik ben een jonge moslima en wil graag mijn verhaal delen. Wat ik allemaal gedaan en meegemaakt heb, vind ik heel erg voor een moslima, maar toch is het gebeurd.
Mijn beste vriendin en ik gingen uit (dat deed ik stiekem) en ik leerde een leuke jongen kennen. Hij was ietsje ouder, maar echt heel leuk! We wisselden onze insta en snapchat uit. We stuurden veel en al snel gingen we afspreken. We kregen een relatie en we waren erg gelukkig. Na een half jaar hadden we seks (wat dus eigenlijk niet mag). We deden het altijd veilig en het was goed. Na een tijdje wou hij het zonder condoom doen en ik accepteerde het, maar dat had ik beter niet gedaan.
Op een dag werd ik niet meer ongesteld. Ik schrok er enorm van. Zwanger? Nee, dat kan niet. Ik geloofde het niet.
Ik wilde gewoon geen test doen, omdat ik het niet kon geloven. Ik dacht: "Door een keertje onveilig seks te hebben kan je toch niet zwanger raken?"
Toch zwanger...
Toch besloot ik een test te doen. Ik wist het allemaal niet meer toen ik die 2 streepjes zag verschijnen! Snel belde ik een abortuskliniek op en maakte een afspraak. Helaas wist mijn vriend hier niks van en nu nog steeds niet. Toen ik de afspraak had gemaakt was ik opgelucht. De medewerkers hebben beroepsgeheim en het kostte ook niet veel (3.8€).
Tot de dag van de behandeling moest ik een paar keer overgeven en ik voelde me erg ziek. Mijn ouders merkten niks. Maar ik voelde me erg schuldig en slecht.
Abortusbehandeling
Op de dag van de behandeling was ik mega zenuwachtig en ook bang. Toen de behandeling klaar was, voelde ik me leeg en verdrietig. Ik had de echo gezien en was vier weken zwanger. Die avond moest ik erg huilen en had best wel spijt. Maar ja... Wat kon ik doen? Mijn familie zoiets aandoen... daar heb ik moeite mee. Ik heb het niet kunnen vertellen aan mijn vriend omdat ik hem geen pijn wil doen. Sinds de zwangerschap gebruik ik de pil en gaat alles goed.
Na de abortus
Ik heb geen spijt, maar had wel een zware tijd. Ik kon me niet concentreren op school, ik kon niet werken, ik had vaak stress. Ook omdat het volgens mijn geloof niet echt oké is wat ik heb gedaan, denk ik toch. Soms denk ik: ''Als ik het niet weg had laten halen, was ik nu zeven maanden zwanger''. Dan kan ik even verdrietig lopen.
Maar ik denk dat ik het meest verdrietig ben dat ik er met niemand over kan praten.
Toch heb ik helemaal geen spijt. Ik heb het nooit meer onveilig gedaan en zal dat zeker niet meer doen! Ik ben dankbaar dat ik mijn studie kan afmaken. In het algemeen voel ik me beter, maar het was geen gemakkelijke keuze.
* Zorah is een fictieve naam
Aarzel dan niet om ons te contacteren. We willen er graag voor je zijn.
Of gebruik de keuzehulp, een website voor vrouwen, mannen en koppels die ongepland zwanger zijn en twijfelen over de te nemen beslissing. Je vindt er:
- houvast dankzij betrouwbare informatie
- verdieping aan de hand van gevarieerde opdrachten
- verwijzing naar gespecialiseerde hulp, indien nodig