Ik ken het juiste werkwoord niet, maar mijn zus had een abortus.
Ik dacht misschien dat ik opluchting zou voelen, maar ik voel alleen maar verdriet. Opluchting klinkt grof maar haar situatie is verre van ideaal; als alleenstaande mama van een driejarig dochtertje, in een onstabiele relatie, zonder job en met een heel laag zelfbeeld.
Nu, zoals ze al veelvuldig bewees in het verleden, moeilijk gaat heus ook wel. Als mama doet ze dat al super goed en een leven zonder mijn nichtje kunnen we ons niet meer inbeelden. Tijdens haar heel korte beslissingsproces (ze kwam er pas laat achter), was ze ook onkarakteristiek openhartig; over de keuze die ze moest maken, over hoe ze zich voelde, over haar relatie…
Maar op het laatste nippertje (12 weken) ging mijn zus toch voor de abortus.
Ik ben op vakantie als ze me het bericht stuurt en ik ben er eerlijk gezegd een beetje kapot van.
Omdat ... ze eigenlijk net voorzichtig en wankel ‘ja’ had beslist. Maar nu start plots een rouwproces waarvan niemand weet waar het begint en waar het eindigt. Ze is nadien ook terug dichtgeklapt.
Omdat ... ze de procedure alleen moest doorstaan. In plaats van haar te steunen, bemoeilijkte haar vriend het hele beslissingsproces en was hij er niet bij. Gelukkig heeft ze wel een stevig netwerk aan familie en vrienden, maar toch.
Omdat ... ze mijn kleine zus is. Ik zou haar willen beschermen tegen de hele wereld maar dat lukt me langs geen kanten.
Ik reageer op haar sms dat ik het heel erg vind voor haar, dat ze zich goed moet laten soigneren en ook lief moet zijn voor zichzelf. En dat ik haar graag zie, natuurlijk. We videobellen kort en mijn nichtje vraagt superschattig of ik met haar naar de speeltuin wil.
Ik moet een paar keer slikken en beloof het voor zodra ik terug ben.
* Julie is een fictieve naam.
Wanneer je partner of een vriendin je vertelt dat ze voor een abortus kiest, dan kan je er op verschillende manieren zijn voor haar.
Heb je zelf nood aan een babbel? Ook dan kan je terecht bij Fara.