‘Verdomme!’, sakkerde ik luidop. 12 vrouwen bevestigden met herinschrijving - tot 2 maal toe! - hoezeer ze willen deelnemen aan onze Inspiratiedag rond zinvol omgaan met hun zwangerschapsverlies. Een dag betekenisvol gevuld met zorgzame aandacht voor symboliek en rituelen na hun abortus. We keken er zo naar uit!
Samen met ritueelbegeleidsters Greet en Caroline (her)puzzelden we het programma in elkaar, inhoudelijk en praktisch zo corona-proof als mogelijk. Doch het mocht niet zijn… de grote ‘C’, diens verstrengde bubbel-maatregelen en ons verantwoordelijkheidsgevoel noodzaakten ons tot annulatie van ons beloftevolle initiatief.
En toch… het onverwachte dwong me om iets inspirerends te willen meegeven aan de betrokken vrouwen. Toeval bestaat niet. Een veer kwam op mijn pad gewaaid en die triggerde me.
Een veertje is een symbool dat vaak terugkomt in verhalen van mensen die ik ontmoet bij Fara. Associaties als vederzacht, kwetsbaarheid, zo licht als een pluimpje, tussen iets en niets, veerkracht, … horen daarbij.
Van daaruit leek het me mooi om daarmee iets te doen… en deed ik aan hen een vrijblijvende suggestie:
“Zoek jezelf een veer en neem die mee naar een troostende plek. Je kan ook de muziek (hieronder) meenemen. Doe er iets - voor jou - passends mee ter plekke, dit kan iets heel kleins zijn: neem ze gewoon mee en weer naar huis om te bewaren, of laat ze met zorg achter, geef ze mee aan de wind met een gefluisterde wens, … “
Hoe fijn was het om foto’s te mogen ontvangen, veren in alle maten en vormen, op diverse plekken, geïnspireerd door de kracht van het verbindende: van dit wel zelf, maar niet alleen te doen omdat je weet en voelt dat de anderen er ook zijn.
"Net toen ik me afvroeg waar ik twee veertjes ging vinden, vond ik 2 donsveertjes op ons terras. We lieten ze weg dwarrelen op de rand van de vijver waar we veel tijd spendeerden toen we voor onze keuze stonden. Een stukje loslaten waar ik elke dag mee bezig ben en dat bij mijn partner een doosje opende dat al eventjes (af)gesloten leek. Samen stilstaan bij het moeilijkste loslaten in ons leven ... Niet ongepland, niet ongewenst, maar ingewikkelder dan we aankonden.”
#botsenopgrenzen #liefde #stilstaan #doorgaan #verbinding #stilverdriet
(Geertrui, 36 jaar)
Hope is a thing with feathers.Emily Dickinson
En mijn eigen bescheiden ervaring: “Ik liet mijn veer zacht achter in een beeldentuin. Daartoe koos ik met zorg dit kunstwerk dat verbondenheid onder vrouwen voor me uitstraalt. Dit heet 'staring at the leaves' en dat is nu net wat ik doe om rust en troost te voelen, liggend staren naar de wolken of onder een boom... “
#symbool #ritueel #troost #onzichtbaarverlies #verbinding
Of hoe iets verdomds bewegen kan tot iets schoons… hoopvol, komende van een fervent gelover in de helende kracht van schoonheid.
Katleen Alen, Stafmedewerker Fara
Oktober 2020
