Na lang twijfelen, mezelf wijs te maken dat ik geen hulp nodig had en uiteindelijk met mijn neus op de feiten werd gedrukt door mijn vriend, ben ik online toch hulp gaan zoeken. Zo ben ik bij Fara terecht gekomen, 8 jaar na mijn abortus. Naar het gevoel dat ik nu heb, was dat veel te laat.
Ik was 14 en mijn moeder had vanaf de eerste seconde beslist dat mijn kindje weg moest. En ja, ik zeg 'mijn kindje'. Bij Fara ontdekte ik dat het voor mij toch zo aanvoelde. Daardoor kon ik na 8 jaar beginnen met rouwen.
Voor ik naar Fara ging dierf ik dat vruchtje dat ik 6 weken gedragen had niet te bekijken als mijn kindje. Ik voelde me tot een half jaar geleden nog steeds enorm schuldig als ik een pasgeboren kindje zag of een zwangere vrouw. En al helemaal als er mensen in je omgeving zijn die niet zwanger geraken.
Ik kon met momenten nog geen baby op tv zien of ik zat al te wenen. er waren te veel opgekropte gevoelens en overwerkte pijn om gelukkig te zijn met mijn leven. Haat tegenover mijn moeder, schuldgevoel, onmacht... en zo kan ik nog even doorgaan.
Na verloop van tijd ging mijn relatie eronder lijden, mijn vriend (niet de papa van mijn kindje) wist niet meer wat zeggen opdat ik me beter zou voelen. Zijn letterlijke woorden "na al die jaren heb jij dit niet verwerkt" hebben me doen instorten en diezelfde avond heb ik een eerste mail gestuurd naar Fara.
Ik kreeg heel snel antwoord op mijn mailtje en een aantal dagen later zal ik al op hun zetel te praten. De beste beslissing die ik in 8 jaar genomen heb!
Ik heb leren aanvaarden dat het oke is om af en toe verdrietig te zijn en nog steeds een momentje van rouw te voelen. Maar ik laat mijn leven niet meer leiden door pijn en verdriet.
Door de hulp van Fara heb ik me meer kunnen focussen op mezelf, op mijn gevoelens en hoe ik me eindelijk weer gelukkig kon gaan voelen. Ik heb leren aanvaarden dat het oke is om af en toe verdrietig te zijn en nog steeds een momentje van rouw te voelen. Maar ik laat mijn leven niet meer leiden door pijn en verdriet. Nu weet ik dat het oke is om stilletjes binnen mezelf me mama te voelen over mijn kindje en er hele verhalen tegen te vertellen. Ik heb nu een klein beschermengeltje in de hemel, dat in de toekomst ook over mijn toekomstig kindje zal waken.
Ik weet nu ook at ik mij niet schuldig meer moet voelen! Er was een reden waarom mijn zwangerschap was afgebroken en die is er voor elke vrouw die deze beslissing neemt. Het is persoonlijk en niemand hoeft daarover te oordelen.
Laat je aub niet afschrikken om hulp te zoeken!! Geloof mij, ik weet nu waarover ik spreek. Als ik jaren geleden had gewesten dat het ook weer beter kan gaan, je ook weer licht aan het einde van de tunnel kunt zien... dan had ik veel eerder hulp gezocht. Een psycholoog vond ik persoonlijk een brug te ver. Ik ben toch niet zot? Maar Fara is een hulporganisatie en dat was voor mij veel makkelijker te overbruggen.
Die eerste keer contact zoeken en dat eerste gesprek zijn het moeilijkst. maar als je jezelf toelaat hulp te zoeken en geholpen te worden, kan ook jij het licht aan het einde van de tunnel weer gaan zien.
Ik ben een half jaar op heel regelmatige basis bij Fara geweest. Zowel individueel als in groepsgesprekken. Als ik weer even heel dicht met het verleden wordt geconfronteerd heb ik het nog altijd een beetje moeilijk. Maar dat is nu van voorbijgaande aard, wat vroeger niet het geval was. En ik weet nu ook dat wanneer ik het nog eens nodig moest hebben, Fara maar een mailtje weg is. Mijn wekelijkse gesprekken zijn dan wel afgelopen, maar ik voel mij toch beter door te weten dat ik nu ergens terecht kan.
Nu vraag ik me zelfs af waarom ik niet eerder hulp ben gaan zoeken...
Ondergetekend,
Een veel gelukkiger meisje dat iedereen aanspoort om voor je eigen geluk te gaan en niet te aarzelen om hulp toe te laten!
Je hoeft niet, maar mag het moeilijk hebben na een abortus. Als dat het geval is, dan is Fara er voor je.