Ik wist vooraf niet wat ik zou voelen nadien. Maar er zat leven in mijn buik en dat vergeet ik niet.
Ik voel me schuldig want abortus is 'iets slechts'. Dus dan ben ik een slecht mens. En ik moet ermee leven. Je praat met de baby omdat je je zo schuldig voelt en je wil dat hij/zij jou daarvoor vergeeft.
Als de mensen abortus niet slecht zouden zien, zou de verwerking makkelijker zijn. Ik zou niet steeds hoeven uitleggen waarom, je kan erover praten enzovoort... dat mis ik. Je loopt er niet mee te koop, want dan ben je ‘het meisje met de abortus'.
Nu ik iemand leren kennen heb die het ook meemaakte, weet ik hoe belangrijk het is om erover te praten. Met M. deel ik die diepe onderliggende pijn die je niet kan delen met iemand die het niet zelf meemaakte. Dat doet deugd.
Het belangrijkste vind ik, is dat je terecht kan bij iemand die het begrijpt en je niet veroordeelt. Bij Fara deden ze dat niet, en daarom kon ik daar goed praten. Het is niet omdat je nog niet volwassen bent, dat je geen gevoelens hebt he”.
* Caro is een fictieve naam
Je hoeft niet, maar mag het moeilijk hebben na een abortus. Als dat het geval is, dan is Fara er voor je. Je kan bij ons terecht voor professionele individuele begeleiding. Daarnaast organiseren wij ook lotgenotencontact, in kleine besloten groepjes of online via een geheime facebookgroep.