Ik was 18 toen ik zwanger werd. Ik was helemaal in de war. Ik gebruikte de pil en nam ze altijd stipt! En ik wist toch helemaal niet wat doen met een baby? Ik had zelfs nog nooit gebabysit.
Mijn mama was eerst heel erg geschrokken. Ze had niet verwacht dat ze nu al oma zou worden. Ze zei dat ik mijn eigen keuze mocht maken, abortus of houden. Maar ze zei ook dat ze het echt niet erg zou vinden om mee voor het kindje te zorgen.
Uiteindelijk heb ik gekozen om het kindje te houden. Het voelt wel raar, ik ben mama. Ik voel mij nog zo jong.
Het probleem is dat mijn mama zich precies meer 'mama' voelt dan 'oma'. Ze doet àlles! Ze is zelfs minder gaan werken om voor mijn Alexi te zorgen. Langs de ene kant is dat wel fijn, want zo kan ik naar school en soms ook eens uitgaan of gaan shoppen. Maar langs de andere kant... ik voel me er slecht bij. Alsof ze mij een slechte mama vindt. Want zelfs als ik thuis ben neemt ze alles over.
Als ze alles zelf doet, kàn ik toch niets leren?
Ze zegt dat ik nog te veel moet leren. Maar als ze alles zelf doet kàn ik toch niets leren? Alexi is nu 2 maand en ik heb nog altijd niet zelf een badje kunnen geven. Soms word ik er echt superboos van... het is wel MIJN kind hé!!!!
We hebben er wel eens ruzie om, maar eerlijk gezegd durf ik er niet veel van zeggen, want ik wil haar niet kwetsen. Ze ziet hem echt graag. Maar wat als Alexi later mama zegt tegen haar en niet tegen mij? Dat zou ik vreselijk vinden...
* Steffy is een verzonnen naam
Ben je jonge mama of jonge papa? Wil je graag meer getuigenissen van andere jonge ouders lezen of ben je op zoek naar (praktische) informatie rond het jonge ouderschap? Klik dan door naar deze pagina.